De Glückauf-Schule huist in een enorm groot schoolgebouw in Sankt Andreasberg. De school ontleent zijn naam aan de naastgelegen mijnschacht die ‘Glückauf’ heet en die op zijn beurt weer vernoemd is naar de groet die mijnwerkers elkaar brengen. Vrij vertaald betekent deze groet: “Dat je maar zilver of goud mag vinden, waarna je hopelijk levend uit de mijnschacht klimt.”
Frau Gause is al jaren de directeur van de school, waar slechts 33 leerlingen les krijgen. Ze begint elke schooldag met zingen. Alle leerlingen worden geacht klokslag 08.00 uur aanwezig te zijn, om dan eenstemmig “Gutemorgen, Frau Gause” op te dreunen. Daarna pakt het schoolhoofd haar gitaar en maant de kinderen tot meezingen. Na drie liedjes dirigeert ze de kinderen naar hun twee klaslokalen en kan het lesgeven beginnen.
Gause solliciteerde in 1991 naar een baan op de school. Door de flinke aanwas van Oost-Duitse kinderen na het opengaan van de grens in 1989, was er een tekort aan leraren ontstaan in het aan westelijke zijde gelegen Sankt Andreasberg. De school barstte bijna uit zijn voegen en er ontstond zelfs een tekort aan huizen in het toen ruim 4.000 zielen tellende dorp.
Dat is 30 jaar later wel anders. In elke straat staan meerdere huizen te koop, voor de liefhebber met inboedel en al op de kop te tikken. Want Sankt Andreasberg is aan het ontvolken. Er is weinig werk, dus veel jonge mensen trekken weg. Ook de Glückauf-Schule kent op dit moment absoluut geen plaatsgebrek. De twee combinatieklassen die de school nu telt, kunnen voor elk vak of activiteit een ander lokaal kiezen. De komst van onze kinderen was dan ook zeer welkom, ook al zouden ze maar een half jaar blijven.
Duitsland heeft geen regels voor het minimum aantal leerlingen op een basisschool. Dat een enorm schoolgebouw onderhouden de gemeente wel geld kost, vindt Frau Gause van ondergeschikt belang. En de voorzichtige suggestie dat het naburige dorp Braunlage ook prima school heeft, waait ze gelijk weg met het argument dat de weg daarheen onbegaanbaar kan zijn door sneeuw. Dat dit tegenwoordig nog maar zelden het geval is, wil Gause liever niet toegeven. Tot haar laatste snik zal zij de Glückauf-Schule overeind trachten te houden.